Tao & Phangan & Carice

We zitten op Koh Phangan nadat we ruim een week op Koh Tao zijn verbleven. Koh Tao was leuk en rustig maar we zijn ook een paar keer uitgeweest. Ik heb mijn eerste bucket ervaringen mogen beleven met geweldige hoofdpijn de volgende dag. We hadden een mooie grote kamer met airconditioning en warm water op Koh Tao. We zaten in Ban's Diving Resort. Misschien was de prijs iets te hoog (ongeveer 32 euro per nacht) maar accommodatie voor een derde hiervan was ook goed mogelijk geweest (alleen fan). Pien en ik proberen elke keer af te wegen of we een fan kamer kunnen nemen vanwege Carice of dat we toch weer voor een veel duurdere airconditioning kamer moeten gaan. Vrijwel altijd wordt het dat laatste want het is het hete seizoen en Carice slaapt in haar warme tentje. Nu zijn we budgettair toch al niet zo goed bezig want de begrootte 60 euro per dag met zijn drietjes halen we zelden. Mijn laatste berekening leerde dat we op een gemiddelde van 80 euro op een dag zitten, oei. In Indonesië konden we meer dan uitstekend rondkomen van ons budget maar Thailand en de kosten van met name het vliegen zijn wat tegengevallen. Gelukkig druppelen er wat mailtjes binnen voor wat betreft nieuw werk!

Op Koh Tao hoorden we wilde verhalen over Koh Phangan (feest, drugs, veel lawaai, etc.) maar eigenlijk verbaasden we ons over hoe rustig het is. In het normaal drukke Haad Rin zijn weinig mensen te bekennen en op het befaamde full moon strand ligt slechts een handjevol mensen te bakken overdag. Als we de mensen hier mogen geloven dan komt daar radicaal verandering in naarmate de maan voller wordt. Zo'n achtduizend man komt een paar dagen voor de volle maan aan, viert het volle maan feest en vertrekt daarna weer. We zijn heel benieuwd hoe dat gaat verlopen. Grappig is dat we ons door iemand op straat lieten strikken om te overnachten in de Drop in Club and Resort. Prima kamer: groot, met airco en warm water, voor 10 euro...Echter, rond vijven in de middag hoorden we een pompende beat en toen het donker werd zagen we stroboscopen en discolampen het megalomane zwembad verlichten. De beat zou niet rusten tot het ochtendgloren. Helemaal grappig was dat de volgende nacht een heus schuimfeest gehouden zou worden. We hadden ons al voorbereid in de trant van 'if you can't beat them, join them' maar er viel niet veel te 'joinen' omdat een storm opstak en het hele feestje in het water viel. Ter termaak hebben we een biertje aan de bar gedronken om zo het treurige schouwspel van afwachtend personeel, harde regen en vijf hoopvol dronken mensen in de bar te kunnen gadeslaan. Gewapend met verse oordoppen hebben we uiteindelijk best een redelijke nacht gehad.

Na Haad Rin en in het besef dat we daar nog een volle week rond full moon zullen verkeren, kozen we ervoor om rustig vaarwater op te zoeken. Haad Yao werd de bestemming en rustig was het zeker. We logeerden in een resort dat lokaal de naam 'bunker' droeg maar officieel See Through Bungalows heette. Super kamer en super zwembad – langs de volle lengte van alle kamers - maar twee nachten bunker waren voldoende om verder richting het noorden van het eiland te trekken. We verblijven nu in Chalok Lam en we hebben het goed hier. Rustig maar niet te rustig en het uitzicht vanuit onze bungalow aan zee is adembenemend. De zee, de vissersboten en de dichtbegroeide heuvels op de achtergrond maken het plaatje compleet. We hebben de expat gemeenschap leren kennen die vooral opgebouwd lijkt te zijn rond een wiet rokende en de lekkerste pizza's bakkende Italiaan van Chalok Lam en wie weet wel van het eiland. Gianni's afzichtelijke en van de straat af niet als zodanig te herkennen restaurant is elke avond vol en elke avond loopt uit op een feestje met djembé's, gitaar en veel wijn. Eergisteren werden we door hem en zijn vrouw Pit uitgenodigd voor haar verjaardagsfeest. Dat werd een leuke avond met eten, veel mensen en nog meer wijn.

Heel leuk nieuws was dat Jeroen en Sander Koekenbier naar Koh Phangan komen. We proberen een leuk stekje voor ze te regelen als we terugzijn in Haad Rin. Vermoedelijk zal dat geen probleem zijn maar het schijnt dat alle hotels vol zijn rond het feest dus reserveren en aanbetalen is wel zo handig.

Op 10 juni vertrekken we en de 11e vliegen we naar het noorden van Thailand, naar Chiang Mai. Als we daar een paar dagen zijn geweest dan zit onze reis erop. China Airlines heeft onze trip met een dag verlengd omdat er op de oorspronkelijke vertrekdatum geen vlucht meer is. We zullen dus de 16e terugvliegen.

Het beste mensen en tot gauw, Stefan

Hieronder voor geïnteresseerden nog updeetje over Carice!

Over twee weken komen we alweer thuis, dus voor diegenen die het leuk vinden; het is tijd voor een updeetje over Carice haar kunnen, doen en laten zodat de schok van de transformatie niet te groot is bij terugkomst :-).
We kunnen ons al bijna niet meer herinneren wat ze niet kon toen we begonnen aan de reis, maar een paar dingen staan me wel bij; ze kon nog geen 'nee' en 'ja' zeggen, en ze kon ook niet goed lopen op ruw terrein/ afstapjes e.d. Deze dingen kan ze nu als de beste, vooral met een zeker dedain 'nee' zeggen en schudden als ze haar pap niet meer wil, of haar zwembandjes af wil. Ze maakt er een grapje van door ook onterecht 'nee' te antwoorden als we vragen of ze gepoept heeft, haar ogen glimmen dan van ondeugd.
Verder klautert ze overal op en af, iets wat de locals vaak schrik aanjaagt en zorgt voor ingehouden adem. Meestal gaat het prima, maar haar knietjes beginnen sporen van het ontdekken van de wereld te vertonen.
Carice's woordenschat begint zich enorm uit te breiden, ze heeft er schik in om ieder woord wat we zeggen (of bijvoorbeeld de Thai in hun eigen taal) te proberen na te zeggen. Ze rende ze in Haad Yao een paar dagen geleden achter een rabbige hond aan, hem bij zijn naam roepend (Deng) welke ze net van de eigenaar had geleerd. Het gaat zo snel! Ze spreekt ook wat woordjes Indonesisch, namelijk cicak (gecko) en apa (wat). Ze wijst dan ook de hele dag cicaks aan op de muur en het plafond. 's Avonds zoekt ze de hemel af naar de maan, en groet deze door te zwaaien en 'hello' te zeggen.
Woorden als opa en oma kan ze ook zeggen, en ook Abi (haar nichtje) kan ze uitspreken, ze is nu in de fase dat ze de hele dag aan het 'bellen' is, en dat is meestal met Abi.
Luisteren gaat nog niet altijd even goed, het leven is een spel voor Carice. Soms is het wat vervelend omdat ze in haar ontdekkingsdrift zo de hele baai hier in Chaloklam zou aflopen zonder één moment na te denken over waar wij zijn. Wel een grappig gezicht om zo'n blote billen meisje met roze slippers over het strand te zien banjeren. Alleen stopt ze nog steeds schelpen e.d. In haar mond (misschien lekker zout) dus we willen haar het liefst om ons heen hebben op het strand.
Ze is tijdens de reis een aardige waterrat geworden (met bandjes, dat wel natuurlijk), ze trappelt zich overal een weg naartoe, hier in de baai zwemt ze naar de boten die voor anker liggen om ze even aan te raken.
Carice vindt wildlife geweldig, maar niet te dichtbij. Gisteren wilde ze een pantoffel oppakken waar een grote zwarte tor in bleek te zitten. Ze wist niet hoe snel ze weg moest komen, al snikkend en wijzend op het 'monster'. Dat heeft ze ook met kikkers. Als ze ze hoort noemt ze de beestjes bij de naam, maar als ze te dichtbij komen dan rent madam snel weg. Honden en katten zijn nog steeds favoriet maar gelukkig luistert ze goed naar ons als we willen dat ze bij ze wegblijft. De 'huis' dieren hier zijn vaak niet te vertrouwen.
Ze is erg goed in het herkennen van dierengeluiden en ze weet al veel namen; hond (woef), poes (meuw), paardje (tong klakken), vis (blub!), tijger (raaaauw), cicak, kikker etc. Vooral als ze een paard ziet wordt ze helemaal wild, maar alle dieren probeert ze te lokken door haar hand uit te steken, haar vingers te bewegen en 'tut tut' te zeggen. Heel grappig.
Carice is heel ongeduldig, net als ik. Dit uit zich (net als bij mij) vaak als we ergens naartoe gaan. Het kan Carice niet snel genoeg gaan dus ze komt dan aanlopen met onze slippers, die ze voor onze voeten neerlegt. Ook probeert ze de sleutel alvast in de deur te doen, en soms stopt ze alvast wat dingen in de kinderwagen. Als we voor de grap weglopen met één slipper aan rent ze in paniek achter ons aan met de andere slipper, met haar hoge stemmetje 'nee' roepend.
Als we onze tassen inpakken ('tas' vindt ze een erg leuk woord) gaat ze vaak 'helpen', wat resulteert in een eeuwige zoektocht naar onze spullen (mijn beha in Stefan's tas?). Waarschijnlijk heeft dit 'ordenen' ervoor gezorgd dat ik mijn mobiel kwijt ben; in hotels heeft ze de neiging om dingen in de laatjes en kastjes te stoppen.
Het gaat erg goed met Carice, na haar ziekte op Sulawesi was ze wat afgevallen en was ze erg slapjes, wat we vooral goed merkten bij het lopen; dat ging bijna niet meer. Nu is er niets meer van te merken, alleen is ze nog steeds erg licht voor haar leeftijd (daar zal het cb ons wel weer over op de vingers tikken); we hebben haar op Koh Tao gewogen, 9,9 kg schoon aan de haak. Aan de eetlust zal het niet liggen, ze eet werkelijk alles, soms zelfs dingen die een beetje pittig zijn. Favoriet in Thailand is de rijstsoep met baby maïs en wortel, maar all time favorites zijn komkommer, banaan, ei en vooral limoen. Ze eet iedere ochtend pap, (zo weten we zeker dat ze bepaalde vitamines en mineralen binnenkrijgt die aan kinderpap worden toegevoegd) en daarna plundert ze ons ontbijt. Ze is ook dol op witte bonen (welk kind niet), natuurlijk op chocola ('la') en op olijven en hummus. Ook sashimi vindt ze geweldig. Iedere middag krijgt ze een pakje melk met een smaakje, welke binnen 1 minuut in haar buik verdwijnt. Tussendoor vaak fruit of rozijnen (als we ze kunnen vinden).

Ze vindt het nog steeds geweldig om met de 'locale' mensen te spelen en mee te gaan; vanochtend heeft ze, zoals iedere ochtend hier, met de hoteleigenaar de vissen gevoerd, de honden geroepen en op de pooltafel de ballen in de gaten gegooid. Omgaan met andere kinderen vindt ze erg interessant maar de kinderen in kwestie zijn vaak een paar jaar ouder, dus ze zit vooral vol verbazing te kijken naar was ze allemaal aan het doen zijn.

Wat kunnen we nog meer zeggen? O ja, nog steeds heeft ze al haar tanden niet, volgens mij moeten er nog vier komen. Iedere keer als er één doorkomt is ze niet te genieten en eet ze niet goed, dus we hopen op een massa doorkomst, dan is ze er in één keer vanaf.
Ze is erg met haar haar bezig; haarclipjes moeten erin en er weer uit, zelf kammen (au) en dan in de spiegel checken.

Over een paar weekjes kunnen jullie haar weer 'live' zien!